Çok saçma bir gün mektup..

Yalnızlık, sensizlik dolu bir günü herkez kutluyo... bense lanet ediyorum sensizliğe bu gün herkes sevgilisinden birşeyler beklerken ben senden bi iz, senden bi haber bekliyorum... kıskanıyorum gailba mutlu olan insanları ama mutsuz olsunlar istemiyorum, bende onlar kadar olmasa bile azcık mutlu olmak istiyorum... Ama biliyorum seni sevdiğim sürece mutluluktan uzaklaştığımı, hatta hiç mutlu olamayacağımıda yinede seni seviyorum... hiç benim olmadın ama özlüyorum, bir yanardağ gibi aşkın ve etrafında ben varım neyim var neyim yoksa eritiyosun yok ediyorsun... benden hiç bir iz kalmadı artık düşüncelerim, duygularım, hiç biri yok her şey sensin, herşeyim sensin.... unutmak için, aklımdan atmak için çok çabaladım çok çabalıyorum ama olmuyo.... Sensiz bir hayata başlamam lazım her şeye sıfırdan, sil baştan, en baştan başlamam lazım... çok sıkıcı olacak, çok zor olacak belkide ama benim için en iyisi bu olucak... tuhaf umutlara kapıldım, sıkıldım, deli gibi peşinden koşuyorum yorulmadım yorulmamda zaten... çölde deniz aramak gibi benim seni sevmem, yada okyanusta bir inciyi bulmak seninde beni sevmen... madem bu kadar imkansız neden bu çaba sadece aşk değil artık bu ufaktan tapmaya başladım sana... her yönüm sensin sağım, solum, önüm, arkam... herşeyim yalan herşeyim dolan... tek gerçek sana olan aşkım... inan yada inanma ben seni seviyorum kabullenemiyorum ama seni seviyorum....