Ayrılık bize yakışmasın Aşk!!

Ayrılık bize hiç yakışmasın...
o soğuk sözlerin bi gün dudaklarından çıkacağı
ihtimalini düşünmüorum bile..
sen yapmazsın!
içinde kocaman bi ben var senin
sen yapsan ben izin vermem..
ışığım güneşim yıldızım..
günümü gecemi önümü arkamı heryanımı
aydınlatan sevdam!
deniz kenarım aldığım en temiz havam...
bu kadar iyi geleceğini bilseydim...
seni doğmadan sipariş ederdim kalbime..
çok sewdi seni bu yürek be!
tahmin edemeyeceğin etsende inanmayacağın
aşkla sevdi seni bu kısa sürede...
sen orda beni düşünürken
ben burda boş durmadım bende hayal kurdum ikimiz için...
Bir el var elimde yumuşacık sıcacık
inatçı biraz ufacık...
hissetinmi bilmiorum seninde elini tutuyo
usulcacık...
ayrılık bize yakışmazsa hiç..
Dününde bugününde yarınında geleceğindeyim..
Gelirsede kov gitsin ztn o bize bir beden büyük gelir..

Ama bu son inan...

Bu son ima sana, ister hisset, veya boşver hissetme dağılsın.
Önüne geçemedim, gönül nefsimin. Ne kadar kanamak istiyosa kanasın.
Kırgın satırlarıma dokunurken hüzün, beni dinlemedi bile azıttı.
Yardımı sevmeyenlerin içinde, kalbimi kime verdiysem kırdı.

Dediğin yaptığın bir değilken, bana temennide bulunma boşuna.
Ne kadar denedim, ne kadar aciz, umudum fazla direnir sanma.
Içimde bitmiş heveslere sor, kalbi seren bu kaçıncı frengi.
Sırdaş olur bana bu karanlıklar, sadece tek gören Allah halimi.

Herşeye layıkken sen bende, senin bana yaptığına bak zulüm bu.
Hiçbirşey artık güzel olmayacak, dilesem aşkım bana ölüm olur mu?
Geri gelirsin bu mevsim soğuk buralar, buz kesiyor sen kendine iyi bak.
Üstünü ört bir de sağlını düşün. Kendin için cici kalbine iyi bak.

Ne olur bi kere dinleseydin, böyle gitmek hangimize yakıştı?
Sen bana kırgın, ben kırgın. Gitme diyemedim kalbim alıştı.
Gökyüzüne bakıp yıldızlara, rica ediyorum hatırlatmayın onu.
Adın dualarıma yuva kurarken, bi bilsen adına dilediğim huzuru...




Ömer suat KESEBİR..

Meğer...

Aşk varmıdır? Ya da imkansız aşk varmıdır? Aşkı imkansızlaştıran şey nedir? Pek çok insanın imkansız aşkın içinde olduğunu düşündüm.Ama bu imkansız dedikleri aşkı seçende yine kendileri değilmi? Aşk neden imkansız olur? Acaba kendileri başkasının hayatının üstüne hayat kurarak ve bunu bile bile yaparak mi aşkı imkansız hale getiriyorlar? Ve tabiiki sonu acı, hüsran olduğunda da ağlamalar yakınmalar ve teselli arayışları başlıyor.

Öteki kişi olmak cok derin acı ve gurur kırıcı olmalı. Öteki kişi olarak kendilerine nasıl bu zalimliği yapabildiklerine şaşırıyorum.Daha ilişkinin başında onun size ait olup olamıyacağını anlamak bu kadar zor olmamalı.Ve imkansız aşk dediğiniz bu olgunun sonuçlarınada zaten başında katlanmış olmuyormusunuz? Yani bile bile lades...

Bence insan önce kendine saygi duymalı.Kendini imkansiz diye nitelendirdiği yada ileride nitelendireceği durumların içine sokmamalı.Ha diyelimki yanıldı ve böyle bir hata yaptı.Bundan dönmek acı verici olabilir ama öte yandan gurur vericide olabilir.Hiç kimsenin başkasının hayatının üstüne hayat kurmaya hakki yok.Kendinde bu hakkı görüp sonrada sahiplenme duygusu içine girdiğindede sonuçta yine kaybeden kendileri olur.Çünkü girdiğiniz hayatın baş aktörü ya da aktristi, hayatında yaşadığı monotonluktan bezmiş ve yeni heyecanlar peşinde olan biridir muhtemelen.Hiç bir zaman suçlu o değildir nedense..Hep eşi yüzünden mutsuzdur.Oysa ki aynı şeyi eşi kendine yapsa neler hissedeceğini düşünmez bile...

Ben derim ki; Aşkınızı imkansız aşklardan seçmeyin!..Olabilirlere bakın.Yüzünüzü güneşe dönmek varken neden sonu belli olmayan karanlıklara dönesiniz ki ? 3.cü kişi olmanin dayanılmaz ağırlığını yaşamayın.Tek olun ve bundan da emin olun...

..Ömer Suat KESEBİR..

İlk gün...

Benim yeniden doğduğum gündü
Seni bulduğum sana aşık oldğum gündü bugün...

Bursada turlar attık
elimizde biralarla sarhoş olduk bugün...

Huysuz ve tatlı kadını dinlemiştik
gül almıştım sana ilk gülümdü ilk gül adlığımda sendin...

Sarhoş olmuştuk gülüyordun
kocaman gözlerinle bakıyordun bana...

sana dokunabiliyordum
saçlarına, eline, yüzüne rüya gibiydi herşey...

sana ilk bu gün seni seviyorum dedim
ve ilk defa öptüm seni...

ilk defa sarıldım sana
sarhoştum ama her saniyesini hatırlıyorum...

ben bu günü hiç unutmadım
sende unutmadın biliyorum...

insan sevdiğini nasıl unutabilirki
ben seni hala seviyorum...

Bu aşk yaşandı ama her güzel şey gibi buda son buldu bunu yazan benim evet ''Ömer Suat'' yaşandı diye sevinsin bitti diye üzülmesin.. Gitmek cesaret ister , gidiceğin yer neresi olursa olsun sevdiklerinle arana mesafe girince hiç bir önemi kalmaz birşeyin vedalaşmakta zor birşeydir.Oturursun bir otobüse bakarsın sevdiklerine gittikce ufalırlar , ufalırlar kaybolurlar.Ozaman anlarsın işte vedalaşmak asıl kalana değil..

''Gidene koyarr''

Neredesin şimdi?
Yalnız değilim ben merak etme yokluğun var yanımda.
Artık güneşe düşman oldu yüzüm,
Ve dört bir yanımda hüzün...

Gitmek..

Gitmek... İlk okul sıralarında en çok öğretilen bir eylemdi sadece

öyle olmadığını anlamak için uzun zaman bekledim meğer gitmek sadece gitmek değilmiş

sadece gideni ilgilendirmezmiş hatta kalanı daha çok bozarmış geçekten bir eylemmiş gitmek ama eylemi yapan aslında kalanmış... gözleri yaşla yüreği yasla kalanmış asıl eylemi

yapması gereken...tıpkı benim yaptığım gibi tıpkı senin gittiğin gibi... yasakladım kendime seninle gezdiğim seninle yaşadığım her yeri seni hatırlatan herşey bana ızdırap veriyodu çünki... ama senin için kolaydı sen gittin ve arkana bile bakmadın belkide bakamadın... belkide için el vermedi yada dayanamamaktan korktun göz yaşlarıma geri dönmekten korktun belkide... gittiğin gün sessizdim ses çıkaramadım suskundum çünki bir mucize bekliyodum ama bu benim huyumdu hep imkansızı istedim hep imkansızı sevdim... biliyomusun sen giderken kalbim atmadı, organlarım birbirine girdi ve nefes almam çok zor oluyodu... içimden çığlıklar attım sadece benim duyduğum senin ise hissedebileceğin çığlıklar... şimdi sensizliğin bütün zorluklarıyla boğuşuyorum ama inan yoruldum... ve dört gözle seni bekliyorum gene imkansızı istiyorum belkide... hep içimde duran bir umudum var hala nedenini bende bilmiorum... sensiz her anım gece ve dört mevsimim olmadı hiç her günüm kış... ama biliyorumki sende unutmadın beni çünki unutmuş olsan rüyalarımda olmazdın her gece her gece yataktan fırlamazdım sen geldin die... ter içinde uyanıorum ve geceleri uyumaya korkuyorum... bi o kadarda istiyorum uyumayı çünki sadece rüyalarımda görüyorum seni... seni görmek için yatıorum seni görmek için kalkıorum ve belkide bir gün seni görmek için öleceğim... yada seni görmeden öleceğim tek korkum bu...

Çok saçma bir gün mektup..

Yalnızlık, sensizlik dolu bir günü herkez kutluyo... bense lanet ediyorum sensizliğe bu gün herkes sevgilisinden birşeyler beklerken ben senden bi iz, senden bi haber bekliyorum... kıskanıyorum gailba mutlu olan insanları ama mutsuz olsunlar istemiyorum, bende onlar kadar olmasa bile azcık mutlu olmak istiyorum... Ama biliyorum seni sevdiğim sürece mutluluktan uzaklaştığımı, hatta hiç mutlu olamayacağımıda yinede seni seviyorum... hiç benim olmadın ama özlüyorum, bir yanardağ gibi aşkın ve etrafında ben varım neyim var neyim yoksa eritiyosun yok ediyorsun... benden hiç bir iz kalmadı artık düşüncelerim, duygularım, hiç biri yok her şey sensin, herşeyim sensin.... unutmak için, aklımdan atmak için çok çabaladım çok çabalıyorum ama olmuyo.... Sensiz bir hayata başlamam lazım her şeye sıfırdan, sil baştan, en baştan başlamam lazım... çok sıkıcı olacak, çok zor olacak belkide ama benim için en iyisi bu olucak... tuhaf umutlara kapıldım, sıkıldım, deli gibi peşinden koşuyorum yorulmadım yorulmamda zaten... çölde deniz aramak gibi benim seni sevmem, yada okyanusta bir inciyi bulmak seninde beni sevmen... madem bu kadar imkansız neden bu çaba sadece aşk değil artık bu ufaktan tapmaya başladım sana... her yönüm sensin sağım, solum, önüm, arkam... herşeyim yalan herşeyim dolan... tek gerçek sana olan aşkım... inan yada inanma ben seni seviyorum kabullenemiyorum ama seni seviyorum....